SUSKUNLUK

Uzun süredir dilleri lal olan bir toplum…Konuşamayan….
Gördüğünü göremeyen….
Duyduklarını duyamayan……
İçine kapanmış bir toplum oluştu…….
Bireysel otizmin çok ötesinde…toplumsal otizm dönemine girildi.
Bireysel otizmde tedavi nispeten yapılabilir durumda…Toplumsal otizme girildiğinde tedavisi çok zor….
Konuştuğumuz insanların çoğunluğu durgun……mutsuz ……en kötüsü umutsuz….
Yüzü gülen çok az…
Düşünmeyen , düşünmek istemeyen insanların giderek artışı….
Bana ne diyenler….
Neden diyene de sana ne diyenler oluştu…..
Ekonomik sıkıntılar gelip geçicidir…
İnsanlar artık kendilerini hür hissetmiyor…Adalete ,hukuka artık eskisi kadar güvenmiyor…
Özgürlüğünün olmadığını hissetme…
Konuşursam acaba ….acaba ….diyenler…..
Pandeminin , depremin de ek getirdikleri…Eve kapanmalar…..asosyalliğe geçiş…
Umutsuzluk….
Bunun ardından gelen mutsuzluk…….
Bugünün ne olacağının belirsiz olduğu tabloda yarını konuşmak….
Benim güzel ülkem…Ne hallara düşüldü….
Yok artık Samsundan gelecek….Sarı saçlı mavi gözlü bekleme……
Cumhuriyetin 100. Yılında artık onuncu yıl marşını söyleme……………….
Nasıl olacak?
Nasıl kurtulunacak bu toplumsal içe kapanıklıktan?
Bilsem …
Ah keşke bir bilsem……
Yeni bir dünya…yeni Türkiye……
Yorgun beyinler bir uyansa……
Keşke…..keşke….
Ateş yanacak…Çoban ateşi yanacak………..
Haydi gençler….
Genç beyinler…
Tecrübelerde ortaya çıksın….
Artık bu suskunluk…mutsuzluk…..umutsuzluk….
Bitsin artık…..
Bitsin artık………………