MUTLULUĞUN RESMİ

Nazım Hikmet Abidin Dino’ya sorar …..
Bana mutluluğun resmini yapabilir misin? O da Mutluluğun şiiri ile cevap verir.
Özlemini duyduğu şeyleri yapabilmiş olsalar…yapardım der mutluluğun resmini…
Buna da ne tual yeterdi ne de boya….
Hepimiz çok şey bekliyoruz yaşamdan. Olanlar…olmayanlar.
Kimi Sülün Osman gibi…Olmayanı satar. Kimisi de Deli Dumrul gibi geçmeyenden alır.
Kıyıda, köşede Don Kişotlar…Saldırmaktalar hep yel değirmenlerine..

Tıpkı nesli tükenmiş Kelaynak kuşları gibi….

Onlarda istiyor…Arıyor bir ressam….
Mutluluğun resmini çizen olmasa da…
Arıyor sürekli…
Adaletin resmini çizeni….
İyiliğin..
Doğruluğun…
Dürüstlüğün…
Vicdanın ……
İnsanlığın resmini çizecek olanı……….
Belki bir gün….
Olur ya…
İlahi adalet tecelli ettiğinde…
Kötülükler bittiğinde………
Çizilir hepsinin resmi…
Ressamın dediği gibi….
İşte o zaman…
Bunları çizmeye ne tual yeter….
Ne de boya………….