Vicdan ve utanma duygusu

Iblis dedi ki, ” Kibir , benim en sevdiğim günahtır “

Kur’an dedi ki ” Kibir, iblise yakışır “

Hak korusun bizi kibir deryasında kulaç atanlardan, Yaratan saklasın yurdumu , utanma duygusundan mahrum olanlardan.

Vicdan , dedi büyük usta, Tanrısal arınmadır aslında.

Herşey bittiğinde,  herkes gittiğinde geriye kalandır hattı zatında. 

Başkasının ölüsüne ağlayamayan, kendi ölüsünde perişan olan makbul mudur Hak katında?

Masa başında , Saray telaşında   savaş ilan edip  el oğlunu,  el diyarında kurban edenler,  şehit Mehmedimin yasında gülenler,  utanma nedir bilmeyenler…

Susun ey şatafat ehli, 
Susun ey ruhsuz, duygusuz zevat!
Mehmedim kan içinde,  göz yaşı döküyor serhat .

Vah ki vah, nutuk peşinde hükümet edenler 
Vah ki vah, katar katar oldu meçhule gidenler…

“Hasına canım hasına, 
 selam söylen babasına, 
Körpe Mehmet can veriyor, 
kuşlar dönüyor yasına …”

Dedim, usta bu nasıl yüktür?
Dedi,  sabret , Allah BÜYÜKTÜR!