Kalsın benim davam ulu divana kalsın

Sevginin barışın insanlık adına yok edildiği 2 Temmuz 1993 günü Sivas madımak’ta 2’si otel görevlisi, 33’ü aydın olmak üzere 35 kişinin katledilmesinin üzerinden tam 28 yıl geçti.

İnsanlık tarihinde yüz yıllarca asla unutulmayacak olan bu derin kanlı vahşet ve katliam,bağnaz cani ve it sürülerinin alnında elbet kara bir leke olarak kalacaktır. İnsalığa yapılmış olan bu vahşet ve katliamı, bir insan olarak unutmamız elbette mümkün değildir.

Yaşananlar hala gözlerimin önünde. Hafıza belleğim o günün anısıyla hala tazeliğini korur’ken bu konuda insanlık gururunun ve bedeninin diri diri yakıldığı alev alan tüm sıcaklığıyla, 28 yıldır bu kor ateş hala benliğimizde ruhumuzda ve bedenimizde yaşıyarak devam ediyor ve edecektir.

2 Temmuz günü bu vahşet dolu Katliam’da hayatını kaybeden tüm canlarımı saygıyla anıyor ve bu insanlık dramının oluşmasına çanak tutan anlayışın baronlarını ve bu sinsi oyunun parçası olan insanlıktan nasibini almamış şerefsiz alçak ve çakal sürüsü canileri nefretle kınıyor ve lanetliyorum.

Ne demiş’ti pir Sultan Abdal : Kalsın benim davam ulu divana kalsın. Yarın elbet bu ulu divan elbet şahımın huzurunda kurulacaktır. Ancak; Bu ulu divan kurulmadan önce bu güne kadar bu cinayetleri yapanlar hakkında bir işlemin yapılmamış ve adeta ödüllendirilmiş olması insanlık onurumuzu incitiyor. Asla yanlış anlaşılmasın. Teslimiyetci bir ruh hali içerisinde asla olmadık ve olmayacağız.

Ancak; hakkın gerçekliliğinden ve hak divanının oluşmasındanda asla kuşkumuz yoktur. O nedenle bu alemde olmasada, elbet hak divanında Kerbela’nın Dersim’in Maraş’ın Çorum’un Sivas’ın hesabı bir gün sorulacaktır… İşte bu anlamda, katliamı gerçekleştiren alçaklara’da bu dert olsun…